Category: Culture

หลังจากเปิดตัวด้วยบทความเรื่อง Bradley Wiggins ผมก็หายไปนานเลย เพราะมัวแต่ติดงานหลักหน่อยครับ แต่ตอนนี้พอมีเวลากลับมาปั่นงานได้ล่ะ และก็ตามที่เกริ่นไว้ครับ ผมจะเขียนเกี่ยวกับสื่อบันเทิงที่เกี่ยวกับจักรยาน เอามาบอกต่อเล่าสู่กันฟัง และครั้งนี้จะขอแนะนำมังงะจักรยานเรื่องเด่นเรื่องหนึ่งในญี่ปุ่นตอนนี้ นั่นคือ โนริริน (Noririn のりりん) เวลาพูดถึงมังงะจักรยาน หลายคนคงเคยอ่าน สิงห์นักปั่น มังงะจักรยานยุคต้นๆ ที่เร่าร้อนตามสไตล์ สุโปคอง หรือ Sport Konjou スポーツ根性 แนวมังงะสปิริตนักกีฬาใจสู้ หรือที่แนวเดียวกันแล้วฮิตในตอนนี้คือ โอตาคุน่องเหล็ก แต่จริงๆแล้ว มังงะจักรยาน ไม่ได้มีแต่การแข่งกันบ้าดีเดือด แต่ยังมีจักรยานจากอีกมุมมองหนึ่ง นั่นคือการปั่นจักรยานในชีวิตประจำวัน ซึ่ง โนริริน ก็นำเสนอออกมาได้น่าสนใจมาก   โนริรินคือ? โนริริน คือผลงานของอ.คิโต้ โมะฮิโระ เริ่มตีพิมพ์ช่วงปลายปี 2009 ใน Evening มังงะแมกกาซีนรายปักษ์ของค่ายโคดันฉะ และเป็นมังงะจักรยานที่แหวกไปจากเรื่องอื่น เพราะเรื่องนี้ ตัวเอกของเรา เป็นคนที่เกลียดจักรยานแบบสุดๆครับ และเราก็จะได้ค่อยๆเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขา จากที่เกลียดจักรยาน แล้วค่อยๆถูกเสน่ห์ของจักรยานดึงดูดเข้าไปเรื่อยๆ ซึ่งคนที่ไม่ปั่นจักรยานมาก่อน อ่านเรื่องนี้แล้วก็อาจจะเริ่มอยากปั่นตามขึ้นมาได้ ตัวเอกของเรื่องคือ มาริโกะ… Continue reading Noririn โนริริน มังงะจักรยานแบบชิลๆ

หลายๆ คนอาจจะพอรู้จักคุณวิเชียร ปิ่นเกษร สิงห์นักปั่น “มือเดียว” ที่เคยปั่นจักรยานเที่ยวรอบโลกมาแล้วและเป็นนักกีฬาคนพิการทีมชาติอีกด้วย เมื่อคืนนี้ผมพึ่งมีโอกาสได้ดูวิดีโอของคุณวิเชียรในรายากร One Hand Bike Trip ที่พาเรายกจักรยานขึ้นรถไฟแล้วออกไปปั่นตามสถานที่ๆ น่าสนใจรอบๆ เมืองไทย พร้อมแทรกความรู้จากประสบการการปั่นทัวร์ริ่ง แนะนำให้ดูกันครับ ผมขอยกประวัติคร่าวๆ คุณวิเชียรที่มีคนเคยเขียนไว้ตอนที่เขาออกลุยทริปปั่นรอบโลกเมื่อเกือบสิบปีที่แล้วมาให้อ่านกัน สำหรับประวัติส่วนตัวนั้น วิเชียรได้เปิดเผยว่า ตนเองเป็นชาวสระบุรี ประสบอุ บัติเหตุโดนระเบิดทำให้ข้อมือขวาขาดตั้งแต่อายุ 15 ปี ตนเองมีความคิดและตั้งใจที่จะปั่นจักรยานรอบโลกเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วแม้ว่าตนเองจะพิการก็ตาม แต่ก็มีความมุ่งมั่นที่จะปั่นจักรยานรอบโลกให้สำเร็จ จึงได้ไปติดต่อขอการสนับสนุนจากหน่วยงานต่างๆทั้งภาครัฐและเอกชน แต่ก็ไม่ได้รับการช่วยเหลือใดๆ วิเชียรจึงรวบรวมทุนทรัพย์ทุกบาททุกสตางค์ที่ตนเองมีอยู่ใช้เป็นทุนในการปั่นจักรยานรอบโลกในครั้งนี้ วิเชียรเปิดเผยด้วยว่าตนเองเป็นนักกีฬาคนพิการทีมชาติไทย โดยได้เป็นตัวแทนเข้าร่วมแข่งขันกีฬาคนพิการทั้งในระดับประเทศและระดับนานาชาติมาหลายครั้ง โดยเข้าร่วมการแข่งขันทั้งประเภทกรีฑา ว่ายน้ำและปั่นจักรยาน โดยในปี 2535 ได้เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาคนพิการที่กรุงปักกิ่งสาธารณรัฐประชาชนจีน,ปี 2541 เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาคนพิการที่นิวซีแลนด์ และในปี 2542 ได้เป็นตัวแทนนักกีฬาคนพิการทีมชาติไทยเข้าแข่งขันกีฬาคนพิการที่กรุงเทพฯอีกด้วย จุดประสงค์ในการปั่นจักรยานรอบโลกในครั้งนี้ วิเชียรกล่าวว่านอกจากจะเป็นการเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯที่ทรงมีเมตตาแก่คนพิการทุกคนแล้ว ก็เพื่อสะท้อนให้สังคมตระหนักถึงความสำ! คัญของคนพิการอีกด้วยโดยต้องการให้สังคมของทุกๆชาติให้ความเสมอภาคแก่คนพิการในทุกๆด้าน รวมทั้งเพื่อสนับสนุนให้ทุกคนหันมาใช้จักรยานเพื่อการท่องเที่ยวเพราะนอกจากจะเป็นการออกกำลังกายยังเป็นการอนุรักษ์สภาพแวดล้อมในการป้องกันมลภาวะเป็นพิษจากการใช้เครื่องยนต์กลไกต่างๆได้อีกทางหนึ่งด้วย ในการนี้วิเชียร ได้ฝากข้อความเพื่อให้กำลังใจแก่คนพิการทุกคนด้วยว่า “ไม่ว่าจะเป็นคนปรกติหรือคนพิการก็ตาม ขอให้มีกำลังใจเพราะชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยาชูกำลัง ขอให้คนพิการทุกคนยอมรับในสภาพความเป็นจริงของตัวเอง… Continue reading ปั่นเที่ยวเมืองไทยกับสิงห์มือเดียว วิเชียร ปิ่นเกษร

วันนี้ผมได้อ่านบทความดีๆ จากช่างภาพ Iri Greko ประจำเอเจนซี่ Breakthrough Media ซึ่งเป็นเอเจนซี่ที่เก็บภาพสวยๆ ให้ Velonews และผู้จัดแข่ง Giro d’Italia อยู่ประจำครับ Iri เขียนบล๊อกเกี่ยวกับความลังเลในการเก็บภาพนักปั่นที่ประสบอุบัติเหตุ ซึ่งเธอถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีมาก (และภาพประกอบก็สวยมาก) ใครที่เป็นช่างภาพน่าจะพอเข้าใจความรู้สึก เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นใน Tour de France เสตจ 18 ที่ Jack Bauer นักปั่นจากทีม Garmin-Sharp ประสบอุบัติเหตุ ล้มจนหน้าฟาดพื้น Iri มีเวลาแค่เสี้ยววินาทีเดียวที่จะกระโดดลงจากรถมอเตอร์ไซค์เพื่อไปเก็บภาพ แต่เธอก็ลังเลว่าควรจะเข้าไปใกล้ขนาดไหน และไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดี ในมุมหนึ่งช่างภาพก็ต้องทำหน้าที่เก็บภาพสถานการณ์สำคัญ แต่อีกมุมหนึ่ง ความเป็นมนุษย์มันบอกว่า การเข้าไปเก็บภาพใกล้ๆ ผู้ประสบอุบัติเหตุ มันก็เหมือนกับแร้งที่รุมทึ้งเหยื่อโดยไม่มีความปรานี เมื่อถ่ายภาพเสร็จ Greko น้ำตาคลอเบ้าด้วยความตื้นตันและความขัดแย้งระหว่างหน้าที่ช่างภาพและความเป็นมนุษย์ ผมจะไม่แปลนะครับ อยากให้ไปอ่านกันเอง กินใจและน่าประทับใจมากๆ As I make haste to grab the two… Continue reading ความรู้สึกของช่างภาพจักรยาน…