ชั่วโมงนี้ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักชื่อปีเตอร์ ซากาน แชมป์โลกจักรยานถนนสามสมัยซ้อนที่โด่งดังด้วยสไตล์การแข่งขันสนุกเร้าใจแถมมีความกวนและสนุกสนานที่ทำให้การแข่งขันทุกสนามที่เขาลงแข่งมีสีสัน จนเป็นนักกีฬาแม้แต่คนไม่ได้ปั่นจักรยานก็ยังรู้จักและชื่นชอบ
คือถ้าแม่แอดมินยังเชียร์ซากานทั้งๆ ที่ดูแข่งจักรยานปีละสามวันก็สามผ่านละครับ
แต่ชื่อซากานนั้นไม่ได้มีแค่หนึ่งเดียว หลายคนอาจจะไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วปีเตอร์มีพีชายสายเลือดเดียวกันที่ชื่อว่าจูราจ ซากานอยู่ด้วย
และซากานคนพี่ที่อายุมากกว่าเพียงสิบสามเดือนนี้ ก็เป็นนักแข่งในระดับสูงสุดของโลกเช่นกันครับ
วันนี้ของปีเตอร์จะเกิดขึ้นไม่ได้ถ้าไม่มีจูราจ เพราะซากานคนพี่คือคนที่พาปีเตอร์เข้าสู่วงการจักรยาน จูราจเริ่มปั่นเสือภูเขาตั้งแต่เก้าขวบ แล้วซากานก็ตามมาติดๆ ในอีกสองเดือนให้หลัง
ความสามารถของปีเตอร์เติบโตแบบก้าวกระโดดเพราะไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้แชมป์โลกเสือภูเขาระดับเยาวชน ตามด้วยอันดับสองในชิงแชมป์โลกไซโคลครอสเยาวชน และ Paris-Roubaix เยาวชน
ถึงจูราจจะไม่ได้มีผลงานระดับน้องชาย แต่เขาเป็นคนแรกของครอบครัวที่เข้าลงค้าแข่งในสนามระดับดิวิชัน 3 UCI Continental และทำผลงานได้ไม่เลว คว้าอันดับ 11 ในศึกชิงแชมป์โลกจักรยานถนนปี 2007 ด้วยอันดับ 11
ถึงจะมีทักษะการปั่นดี แต่สโลวาเกียเป็นประเทศเล็กๆ ที่ขาดโค้ชเก่งๆ และแมวมองที่คอยดึงตัวนักปั่นเยาวชนไปเข้าร่วมทีมใหญ่เหมือนอย่างในเบลเยียม ฝรั่งเศส อิตาลี และเนเธอร์แลนด์
ถ้าไม่ได้พี่น้องเวลิทส์ (ปีเตอร์และมาร์ติน อดีตนักปั่นชาวสโลวักที่เคยอยู่กับ HTC และ Quickstep) ทั้งคู่ก็คงไม่ได้เข้าสู่วงการโปร เพราะเป็นเวลิทส์ที่ช่วยแนะนำให้ทีม Konica Minolta จากแอฟริกาใต้ ให้ดึงตัวจูราจเข้าเป็นโปรในปี 2008 ในขณะที่ปีเตอร์ยังเรียนหนังสืออยู่
ปีถัดมาปีเตอร์ตามจูราจมาอยู่ทีม Dukla Trenchin แต่ฤดูกาลต่อไปทั้งคู่ก็ต้องแยกทีมเมื่อปีเตอร์เซ็นสัญญากับ Liquigas Cannondale ส่วนคนพี่ไปอยู่กับทีมดิวิชันสองของฝรั่งเศส
และคราวนี้กลับเป็นปีเตอร์ที่ช่วยพี่ชายต่ออนาคตของการเป็นโปรครับ ปี 2010 ปีเตอร์คว้าแชมป์สองสเตจในสนาม Paris-Nice ทั้งๆ ที่อายุยังไม่ครบยี่สิบ ฟาดแข้งกับสปรินเตอร์ตัวท็อปของวงการได้อย่างทัดเทียม
เมื่อ Liguigas เห็นความสามารถก็จับปีเตอร์เซ็นสัญญาใหม่ระยะยาวพร้อมค่าตัวที่เพิ่มขึ้น แต่ปีเตอร์ไม่ใช่คนที่ทิ้งครอบครัว เพราะเขากำชับทีมว่า ถ้าเขาจะอยู่กับ Liquigas ทีมก็ต้องจ้างพี่ชายเขาด้วย
และหลังจากนั้นมา ทั้งคู่ไม่เคยแยกทีมกันอยู่อีกเลย ในฐานะนักปั่นที่ประสบความสำเร็จกว่า เมื่อปีเตอร์ย้ายไปทีมไหน เขาจะพาพี่ชายไปด้วย
แต่จูราจก็ไม่ได้เกาะน้องกินครับ เพราะถึงจะไม่ใช่นักปั่นระดับแชมป์โลก แต่เขาเป็นโดเมสติก (ผู้ช่วย) ฝีเท้าเยี่ยมของทีม เป็นคนที่พาเพื่อนร่วมทีมทำเป้าได้ตั้งแต่ต้นจนจบสนาม ถนัดเป็นพิเศษคือรายการประเภทสนามคลาสสิคและสเตจทางราบสำหรับการสปรินต์
โค้ชของทีมยังบอกว่า จูราจถึกทนเป็นพิเศษ ทำงานให้ทีมได้ทุกวันในเสตจเรซ พูดง่ายๆ คือเป็นนักปั่นสไตล์เดียวกับปีเตอร์ แต่ไม่ได้มีสปีดปลายที่จะปิดเกมได้ กระนั้นก็เป็นคนที่ทีมจะขาดเสียไม่ได้เช่นกัน
ผลงานที่ดีที่สุดของเขาคืออันดับ 14 ในรายการ Gent-Wevelgem ในปี 2017 (แวน เอเวอร์มาร์ทได้แชมป์ และปีเตอร์ ซากานได้ที่สาม) และปัจจุบันเป็นแชมป์จักรยานถนนสโลวาเกีย (หลังจากที่ปีเตอร์เป็นแชมป์ติดต่อกันห้าปี)
ถามว่าเป้าหมายของผู้ช่วยอย่างจูราจคืออะไร? เขาให้สัมภาษณ์ Cyclingnews เมื่อต้นปีว่า
“มันไม่ใช่การที่จะต้องเป็นแชมป์หรืออะไรหรอก ผมรู้ศักยภาพผมดี และผมชอบที่จะช่วยให้คนอื่นประสบความสำเร็จ”
ผลงานที่เขาพอใจที่สุดคือการได้ช่วยให้ซากานคว้าแชมป์โลกสามสมัยซ้อนในเสื้อทีมชาติสโลวาเกียนั่นเองครับ
ในกีฬาจักรยาน ไม่มีแชมป์คนไหนที่จะชนะได้ด้วยตัวเอง คุณต้องพึ่งเพื่อนร่วมทีมเสมอ หลายครั้งเพื่อนคนนั้นอาจจะเป็นคนไม่รู้จัก ต่างชาติ ต่างภาษา
แต่บางครั้งมันก็เป็นคนที่ใกล้ตัวเราที่สุดได้เหมือนกันครับ
