ในทุกเกมการแข่งขันกีฬา มีทีมที่ทำได้ดีเกินความคาดหมายเหมือนนักมวยต่อยข้ามรุ่น และทีมที่ทำได้แย่กว่าที่คาดเป็นเรื่องธรรมดา ในตูร์ เดอ ฟรองซ์ 2015 ก็เช่นกันครับ แทนที่จะมาย้อนดูกันทีละสเตจว่าเกมการแข่งขันเป็นยังไง DT อยากลองวิเคราะห์ผลงานแยกเป็นทีมๆ ไป(ตามความคิดของคนเขียนนะครับ) มาดูกันทั้ง 22 ทีมครับ ขอแบ่งทีละ 11 ทีมนะครับ เดี๋ยวจะยาวเกิน
1. Astana ทีมแตก ★★★½
ถึงนิบาลิจะแก้มือให้ทีมได้ด้วยการคว้าชัยสไตล์ hardman สุดแกร่ง เบรคอเวย์หนีเดี่ยวไปเก็บแชมป์บนยอดเขา La Toussuire แต่มันก็ไม่ได้ลบคำถามคาใจของคนทั้งโลกครับ
ในฐานะแชมป์เก่า เราอยากรู้ว่าถึงวันที่เขาต้องหวดกับตัวเต็งระดับ “ท๊อป” จริงๆ อย่างฟรูม และคินทานา ที่พิสูจน์แล้วว่าแกร่งพอจะชนะแกรนด์ทัวร์ (คอนทาดอร์ขอไม่นับ เพราะแกกรอบจาก Giro อย่างชัดเจน) นิบาลิเป็นหนึ่งในนักปั่นไม่กี่คนในโลกที่เคยคว้าแชมป์ได้ทั้ง 3 แกรนด์ทัวร์ นั่นคือเขามีความสามารถแน่นอนครับ แต่เขายังไม่เคยได้ “ชน” กับเรือธงระดับพระกาฬ ((ผมเป็นสาวกมั่นคง Gadget ครัช)) เช่นกัน
ปีที่แล้วนิบาลิคว้าแชมป์และเสื้อเหลืองตั้งแต่สเตจ 2 ซึ่งชัยชนะวันนั้นโชว์ทั้งความมั่นใจและความเด็ดขาดที่เราไม่ได้เห็นในปีนี้โดยเฉพาะช่วงสองสัปดาห์แรกที่เขาเสียเวลาให้คู่แข่งหลายนาที ไม่ใช่แค่ตัวนิบาลิเองที่มีปัญหา แต่ทีมก็ดูจะไม่สามัคคีเอาเสียเลย มันตรงข้ามกับกองทัพ Astana ในจิโร่ที่ปั่นราวกับไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วในชีวิตนี้ ยอมตายถวายหัวให้ฟาบิโอ้ อารู และแลนด้าจนทีมคว้า double podium
หลายต่อหลายครั้งที่นิบาลิถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ไม่มีลูกทีมช่วยในสเตจภูเขา ถ้าใครติดตามข่าววงในอาจจะพอรู้ว่าทีม Astana แบ่งเป็นสองขั้วชัดเจน คือฝั่งนักปั่นคาซัคสถาน (และทีมบริหารของวิโนคูรอฟ) และฝั่งอิตาเลียน ซึ่งนำโดยนิบาลิและผู้ช่วย/ สตาฟ ที่ย้ายทีมมากับเขาตั้งแต่สมัย Liquigas รอยร้าวระหว่างสองขั้วนี้อาจจะมีผลกับสภาพจิตใจและการเตรียมตัวก็เป็นได้โดยเฉพาะตั้งแต่ที่ทีมเจอปัญหาเรื่องการโด้ปของลูกทีมเมื่อปลายปีที่แล้วจนนิบาลิไม่มั่นใจว่าจะอยู่ต่อทีมนี้ดีหรือเปล่า
ยังไงก็ยังรอวันที่จะได้เห็นฉลามดุแห่งเมซเซียนาได้หวดกับเอซทีมอื่นแบบฟอร์ม 100% เพราะไม่งั้นเราก็ยังสงสัยในชัยชนะปี 2014 ของเขาอยู่ดีครับ โค้ชนิบาลิบอกว่าวัตต์และเวลาการปีนเขาของเขาในปีที่แล้วเทียบได้กับฟรูมในปีนี้ นั่นหมายความว่าปีนี้เขาฟอร์มไม่ดีเท่าปีที่แล้ว อย่างน้อยๆ ก็ไม่ฟิตจนถึงสเตจแอลป์ที่เราเริ่มเห็นเขามีบทบาท เพราะงั้นปีนี้ Astana รับไป 3 ดาวครึ่งพอ
2. AG2R ★★★★½ — การเติบโตของบาร์เดต์
ไม่ใช่ผลงานระดับโพเดี้ยมเหมือนปีที่แล้วแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าทีมฝรั่งเศสยังมีขาแรงอีกหลายคนทั้งที่ผลิดอกออกผลแล้ว (โรเมน บาร์เดต์ แชมป์ 1 สเตจ, เบรคอเวย์แทบทุกวัน ลงเขาระดับเทพ เสื้อเจ้าภูเขาหนึ่งวัน) และที่กำลังมาแรง (อเล็กซิส วิลเลอร์มอซ — 1 สเตจ ปีนเนินเทียบเท่าตัวเต็ง GC) ผู้จัดการทีม วินเซนต์ เลเวนิวรู้ดีว่าทีมเขาไม่มี budget มากพอจะจ้างนักปั่นตัวเทพจากทีมอื่น แต่การเติบโตของบาร์เดต์ในปีนี้น่าจะเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับทีมในอนาคตครับ
3. BMC ★★★★ — ทีเจย์ใจสลาย
ว่ากันตามเกมผมคิดว่า BMC เป็นทีมที่ปั่นได้ดีที่สุดในรายการนี้ อย่างน้อยๆ ก็จนถึงวันที่ทีเจย์ป่วยจนต้องถอนตัวไปในสเตจ 17 ทีมเดินเกมได้สมบูรณ์แบบครับ โรฮาน เดนนิสคว้าแชมป์สเตจแรก คว้าเสื้อเหลือง และเอซคลาสสิคที่คัดมา (GVA, แดนเนียล ออส) พาทีเจย์ผ่านสัปดาห์แรกที่ต้องเผชิญกระแสลมและถนนวิบากแบบผ่านฉลุย แม้แต่ในสเตจทางราบ ทีม BMC พาทีเจย์เข้า 3 กิโลเมตรสุดท้ายได้ดีกว่าทีมสปรินเตอร์ตั้งขบวนลีดเอาท์เสียอีก
ก่อนที่เขาจะถอนตัว ทีเจย์อยู่อันดับ 2 GC — ก็พอชัดเจนว่าเขาไต่เขายังไม่สู้ฟรูมและคินทานา แต่โอกาสที่จะคว้าโพเดี้ยมด้วยการทิ้งห่างวาวเวอเด้ดูไม่ยากเกินความสามารถ ซึ่งเราก็ไม่มีโอกาสได้เห็น ที่แน่ๆ เขาดูแกร่งขึ้น มั่นใจขึ้นกว่าปีก่อนๆ ในฐานะผู้นำทีม ทีเจย์อาจจะยังไม่เด็ดขาดเหมือนคินทานา หรือคอนทาดอร์ (คือดูแกยังปั่นเพลย์เซฟพอสมควร) อนาคตอยากเห็นทีเจย์ลองออกหนี หรือเป็นคนชงเกมบ้างบังคับให้ทีมอื่นตอบโต้…อย่างไรก็ดี เรื่อง gamemanship ตรงนี้ คาเดล เอวานส์ก็ไม่มีเช่นกัน แต่เขาก็ยังได้แชมป์ตูร์นะ ทีเจย์อาจจะออกมาจากพิมพ์เดียวกับคาเดลก็ได้ครับ
จะไม่พูดถึงชัยชนะของ GVA ก็ไม่ได้ เพราะมันน่าจะเป็นโมเมนท์ที่เฉือนหัวใจจริงๆ กับการขึ้นเนินไล่บี้กับซากานจนถึงหน้าเส้นชัย GVA ได้ชัยชนะรายการใหญ่ที่เขาตามหามานานและหวังว่าผลงานครั้งนี้จะทำให้เขามั่นใจในการต่อสู้สนามคลาสสิคมากขึ้น
4. Bora-Argon 18 ★ — No show
เราจะรีวิวให้คะแนนทีมรับเชิญยังไง? Bora-Argon 18 ได้ลงแข่งตูร์ เดอ ฟรองซ์เป็นครั้งแรก แต่ก็เป็นครั้งที่ไม่น่าจะพึงประสงค์นัก อย่างแรกคือเอซของทีมหายตัวหมด ถอนตัวจากการป่วยและบาดเจ็บ เป็นทีมที่เหลือนักปั่นปั่นจบน้อยที่สุดในปีนี้ (5 คนจาก 9 คน) โดมินิก เนิร์ซ, แซม เบ็นเน็ท, และแซ็ค เดมป์สเตอร์เป็นนักปั่นที่ทีมหวังให็โชวผลงานแต่ก็ไม่มีใครปั่นได้จบ ต้องบอกว่าบรรทัดฐานของทีมรับเชิฐปีนี้คือ MTN-Qhubeka ที่ต่อยข้ามรุ่น, งบน้อบ ประสบการณ์น้อย แต่กลับมีผลงานเยอะกว่าเพื่อน ว่ากันตามความคาดหวังแล้ว Bora ทำได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็นครับ อย่างน้อยๆ ต้องมีเบรคอเวย์บ่อยๆ แต่ทีมนี้แทบไม่ออกเลย
5. Bretagne-Sache Environment ★★ — กล้าได้กล้าเสีย
อีกหนึ่งทีมรับเชิญเจ้าถิ่นที่คะแนนดีกว่า Bora-Argon 18 เล็กน้อยที่ยังพอมีเบรคอเวย์ออกสู้ทุกวัน ถึงจะไม่มีโชคก็ตาม แต่ในฐานะทีมรับเชิญดิวิชันสองที่ต้องสู้กับทีมดิวิชัน 1 ที่มีนักปั่นฝีเท้าดีมากกว่าก็ไม่แปลกที่จะไม่มีผลงานครับ อย่างไรก็ดี เทียบกับ MTN ที่เป็นทีมเบบี๋เลยก็จัดว่ายังไม่น่าพอใจ
6. Cannondale-Garmin ★ — ยังไม่ดีพอ
ทีมดิวิชัน 1 งบประมาณจ้างนักปั่นไม่ด้อยไปกว่าทีมระดีบเดียวกัน มีเอซ GC สามคน (มาร์ติน, ทาลานสกี้, และเฮซเชดาล แชมป์จิโรเก่า) แต่ไม่มีผลงานน่าประทับใจเลยสักอย่างเดียว ทาลานสกี้กับมาร์ตินเบรคอเวย์คนละทีสองทีแต่ดูจังหวะยังไม่เด็ดขาด (สเตจที่วิลเลอร์มอซชนะ) ทั้งสองคนอายุไม่น้อยแล้วและมีประสบการณ์มากพอสมควร เราหวังว่าอย่างน้อยๆ ต้องอยู่ระดับเดียวกับทีเจย์หรือใกล้เคียง แต่ดูจะหวังมากไป น่าเสียดายครับ
7. Cofidis ★ — ประมาณนี้แหละ
Cofidis ถึงจะเป็นทีมดิวิชันสองแต่กลับเป็นทีมที่มีงบมากกว่าทีมดิวิชัน 1 บางทีมเสียอีก แต่ก็เห็นได้ชัดเช่นกันว่ารายจ่ายไม่ได้การันตี return of investment ครับ เพราะเป็นอีกทีมที่เงียบมากเช่นกันและดูจะหวังพึ่งเนเซอร์ บูฮานี (ซึ่งล้มถอนตัวไปตั้งแต่สเตจ 3) มากเกินไป เบรคอเวย์ขยันแค่คนเดียวคือเคนเน็ท แวน บิลเซ็น ที่เหลือเงียบกริบ
8. Europcar ★★★ — จบแล้วสินะ
อันดับโพเดี้ยมในสเตจสุดท้ายของไบรอัน โคคอร์ด และอันดับ 10 overall ของปิแอร์ โรลองด์ถือว่าเป็นผลงานที่ดีกว่าทีมรับเชิญอื่นๆ แต่ทีมอาจจะไม่มีโอกาสได้ลุยแบบนี้อีกแล้วก็ได้ เพราะสปอนเซอร์ Europcar จะถอตัวไปหลังจบฤดูกาลนี้และทีมบริหารก็ดูยังไม่สามารถหาสปอนเซอร์ใหม่ได้ ข่าวล่าคือทีมอาจจะยุบสิ้นปี 2015 นี้และนักปั่นในทีมก็เริ่มหาบ้านใหม่กันแล้ว Europcar อาจจะเป็นบริษัทใหญ่ แต่ฝ่ายที่สนับสนุนจริงๆ เป็นแค่ Europcar ในภูมิภาคหนึ่งของฝรั่งเศสเท่านั้น
8. Etixx-Quickstep ★★★★ อูราน, คาเวนดิช?
สำหรับทีมที่มีเอซเกือบครึ่งทีมอย่าง EQS โจทย์การแข่งตูร์ไม่ใช่ว่าทีมจะทำผลงานอะไรได้บ้าง ความท้าทายคือจะช่วยให้เอซแต่ละคนทำผลงานได้ยังไงมากกว่า โทนี มาร์ตินคว้าเสื้อเหลืองได้ตามที่เขาตั้งใจ (พร้อมแชมป์สเตจที่เหนือเมฆยิ่งกว่าการคว้าแชมป์ TT!) แต่ก็ล้มจนต้องถอนตัวไปอย่างน่าเสียดาย แต่ในระยะเวลาไม่ถึง 5 นาทีที่มาร์ตินล้ม ชเน็ค สตีบาร์พุ่งออกจากกลุ่มเปโลตองไปคว้าแชมป์สเตจ…จะมีกี่ทีมที่ปั่นป้องกันเสื้อเหลืองแล้วยังสามารถส่งนักปั่นไปชิงแชมป์สเตจได้ในวันเดียวกัน? นั่นคือความแกร่งของ Quickstep และสตีบาร์ที่เพิ่งจะย้ายสายจากไซโคลครอสมาเป็นนักปั่นถนนได้ไม่กี่ฤดูกาล…
แต่ประเด็นหลักคงเป็นเรื่องของคาเวนดิชและอูราน ปีนี้คาเวนดิชสู้ไกรเปิลไม่ได้จริงๆ และจัดว่าเป็นตูร์ที่เขามีผลงานน้อยที่สุด (ปกติได้แชมป์มากกว่า 1 สเตจทุกครั้งที่แข่ง) แต่ส่วนหนึ่งก็มาจากนักปั่น EQS ที่ถอนตัวไปหลายคนด้วยเช่นกัน (เรนชอว์ เควียทคอฟสกี้ มาร์ติน โกลาส) ซึ่งมันไม่พอจะสู้กับลีดเอาท์ของ Lotto-Soudal ที่มีประสบการณ์และความสามัคคีเป็นอันดับต้นๆ ของเปโลตอง
9. FDJ ★★★½ — พินอท์ยังโตได้อีก
FDJ เข้าลงแข่งรายการนี้ด้วยเอซสองคนทีบอต์ พินอท์ (นักไต่เขา) และอาร์นอร์ด เดอแมร์ (สปรินเตอร์) คนหลังยังไม่ค่อยจะออกลาย ดูแรง จังหวะและลีดเอาท์ยังไม่เก๋าสู้ทีมใหญ่ๆ ส่วนคนแรก พินอท์ก็จอดไปไม่น้อยเมื่อเจอของจริงอย่างฟรูมและคินทานา เก็บผลงานระดับ Top 5 ไม่ได้ และหลุดโผ GC ไปเยอะ แต่ผลงานของพินอท์ในสัปดาห์หลังก็สะท้อนถึงการเติบโตของเขาในฐานะนักปั่นความหวังใหม่ของชาวฝรั่งเศส (น่าจะกดดันไม่น้อย) ถึงเวลา GC จะหลุดจนกู่ไม่กลับ เขาก็เปลี่ยนแผนออกมาเบรคอเวย์ได้เกือบสำเร็จหลายครั้ง สุดท้ายคว้าแชมป์สเตจบนยอด Alpe d’Huez หนีตายคินทานานี่ทำเวลาตีตื้นจนเกือบจะจับทัน ด้วยวัยเพียง 25 ปี เขาอาจจะไม่เป็นโคตรนักไต่เขาอย่างไนโร คินทานา (อายุเท่ากัน) แต่เป้าหมาย Top 5 GC ในสนามแกรนด์ทัวร์ก็ยังเป็นอะไรที่หวังได้ครับ
10. IAM Cycling ★★★½ — แฟรงก์ขโมย Top 10
ถ้าลองเปิดดูอันดับ Overall สุดท้ายคุณจะเห็นชื่อนักปั่นที่ไม่คุ้นหน้าอยู่คนหนึ่งจากทีม IAM Cycling นั่นคือแมทธิอัส แฟรงก์ที่แอบเบรคอเวย์หนีกลุ่ม GC ในสัปดาห์สุดท้ายทำเวลาตีตื้นมาได้ร่วม 15 นาที แฟรงก์ย้ายจาก BMC มานำทีม IAM ในฐานะตัวเต็ง GC และต้องบอกว่าทำผลงานได้ดีเกินคาดครับ อย่างน้อยๆ IAM ทีมน้องใหม่ในดิวิชัน 1 ก็พูดได้เต็มปากว่าทีมมีผลงานระดับ Top 10 ตูร์เดอฟรองซ์ให้สปอนเซอร์อุ่นใจไปอีกหนึ่งฤดูกาล
11. Giant-Alpecin ★★ — บาร์กิลล์ฉายแวว, เดเกนโคลบ์เงียบสนิท, เกทช์ the hero
เกือบจะไม่มีผลงานกลับบ้านซะแล้วสำหรับทีม Giant-Alpecin ที่เคยเป็นทีมตัวเต็งที่กวาดไป 4 สเตจเมื่อปี 2014 แต่ทีมก็พิสูจน์ว่าไม่ได้มีหัวหน้าแค่คนเดียวครับ เดเกนโคลบ์น่าผิดหวังเล็กน้อยในฐานะแชมป์ Paris-Roubaix คนล่าสุดแต่กลับไม่มีบทบาทมากในสัปดาห์แรกที่เส้นทางน่าจะเหมาะกับเขา บาร์กิลล์พอรักษาอันดับ GC ได้น่าพอใจสำหรับนักปั่นอายุ 23 ปี ที่ปีนเขาทัดเทียมตัวเต็ง GC โหดๆ ได้และสุดท้ายผลงานแชมป์สเตจของไซมอน เกทช์นั้นเหนือความคาดหมายและน่าประทับใจครับ
พรุ่งนี้เช้ามาต่อกันกับ 11 ทีมที่เหลือครับ :)
* * *
