“เมื่อไรจะพาไปอีก”
นี่อาจจะเป็นประโยคที่ผมฟังแล้วดีใจที่สุดในรอบหลายปีนี้
ตั้งแต่ทำเว็บและเพจ Ducking Tiger ที่เล่าเรื่องจักรยานและการแข่งขันมาตลอด 7 ปี แฟนผมไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่อยากจะออกมาปั่นจักรยานด้วยกัน
ไม่ใช่ไม่เคยชวน ไม่ใช่ไม่เคยโน้มน้าว เคยพาไปซื้อจักรยาน แล้วก็มาปั่นกันได้ครั้งสองครั้งแล้วก็เลิกไป แต่ก็นั่นหละครับ กีฬาบางประเภท กิจกรรมบางอย่าง ต่อให้เราจะชอบหรือสนุกกับมันขนาดไหน ก็ไม่ได้แปลว่าคนใกล้ตัวเขาจะชอบไปกับเราด้วย ก็เลยไม่ได้เซ้าซี้ว่าเราจะต้องเล่นกีฬาเดียวกัน
กิจกรรมการออกกำลังกายหลักๆ ของผมก็คือปั่นจักรยาน แต่สำหรับแฟนซึ่งเป็นครูสอนโยคะ ก็จะเน้นโยคะเป็นหลัก ทั้งที่สอน และไปเรียนเพิ่มเติม เราทั้งคู่จริงจังกับกีฬาของตัวเองพอสมควร อย่างน้อยๆ ก็มี 7-10 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ที่เราให้เวลาไปกับการออกกำลังกาย ซึ่งแยกกันทำตลอด
สิ่งที่ทำให้แฟนไม่อยากมาปั่นจริงๆ ก็ไม่พ้นเรื่องปกติที่ผู้หญิงทั่วไปกังวลครับ นั่นคือมันเป็นกิจกรรมกลางแจ้ง เขาไม่อยากออกแดดเท่าไร และที่กังวลกว่าคือเรื่องความปลอดภัย
ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะเห็นผมและเพื่อนเคยล้มหรือเจออุบัติเหตุทางจักรยานด้วย ก็เลยมีความกังวล และผมเองก็ปั่นบนถนนเป็นหลักด้วย นานๆ ทีถึงจะมีโอกาสไปสนามปั่นอย่างเจริญสุขมงคลจิต ที่เป็นสนามปิดเพราะบ้านเราอยู่ไกลสนามพอสมควร จะลากแฟนมาปั่นบนถนนด้วยก็กลัวเหมือนกัน เราปั่นเองเราไม่กังวล แต่พาคนอื่นมาด้วยนี่มันก็อีกเรื่องนึง
แต่ช่วงกลางเดือนธันวาคมที่ผ่านมานี้ อยู่ดีๆ เธอก็บ่นว่าอยากไปออกกำลังกายประเภทเอนดูรานซ์บ้าง (ที่ไม่ใช่การวิ่ง) พาไปปั่นที่สนามปั่นได้ไหม? โอ้โหยังกะเสียงนางฟ้ามาโปรด ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ อะไรดลใจละเนี่ย!?
💬 คุยกันไปมาก็เริ่มเข้าใจครับ เพราะปกติแฟนเล่นกีฬาอินดอร์ตลอด เลยอยากลองออกไปที่โล่งๆ บ้าง ซึ่งในเมืองมันก็ไม่มีสถานที่โล่งๆ แบบที่เห็นขอบฟ้าเยอะเท่าไร และอยากเคลื่อนไหวตัวเองในรูปแบบอื่นที่ไม่ใช่โยคะ 🧘♂️ ก็เข้าทางเราสิครับ ฮ่าๆๆ ก็เลยชวนไปเลย จักรยานก็ไม่มี แต่ที่สนามมีให้เช่า สบายมาก
มาปั่นแบบง่ายๆ เครื่องแต่งกายไม่ได้ต้องซื้อเพิ่ม แฟนใส่เสื้อยืด สปอร์ตบรา กางเกงขาสั้น ใช้หมวกกันน็อคกับแว่นกันแดดของผม รองเท้าก็รองเท้ากีฬาธรรมดานี่แหละ ถึงสนามแล้วแฟนก็ถามผมว่า
👉 “ปกติปั่นกี่รอบ?”
“2-3 รอบ”
“ใช้เวลานานไหม?”
“สามรอบก็สองชั่วโมงกว่า ถ้าขี่เร็วก็ไวกว่านั้น”
“ถ้าขี่รอบเดียวนานไหม”
“ไม่นาน ขี่เรื่อยๆ สักชั่วโมงน่าจะจบ”
ที่สนามนี่รอบละ 23.5 กิโลเมตร สำหรับมือใหม่ที่ไม่เคยขี่ไกลๆ เลยก็เหมือนจะไกลนะครับ แต่สนามนี้มันเข้าแล้ววนกลับไม่ได้ไง ก็ต้องขี่ให้จบ ก็เลยบอกเธอว่า ไปด้วยกัน ปั่นไปคุยไป เดี๋ยวก็ครบรอบแหละ สรุปวันแรกที่พาไปปั่น ปั่นกัน 1 รอบ ใช้เวลาไป 1 ชั่วโมง 20 นาที
พอมีช่วง PM2.5 ถล่มกรุงเทพ ก็ต้องหยุดกิจกรรม กลางแจ้งกันหลายสัปดาห์ แฟนถึงกับถามว่า “เมื่อไรจะพาไปปั่นอีก?” “ถ้า PM ไม่สูงแล้วไปปั่นได้ไหม?” นี่แสดงว่าชอบจริงๆ นะเนี่ย
ซึ่งเขาก็ไม่ได้บอกว่าอยากจะปั่นให้เร็วหรือแข็งแรงขึ้นนะครับ ถามว่าจะเอารถใหม่ไหม เดี๋ยวจัดให้ เจ๊ก็บอกว่าไม่เอา ไม่ได้อยากปั่นจริงจังแบบผมหรือเพื่อน ไม่ชอบเสือหมอบด้วย ชอบขี่รถแฮนด์ตรง สบายกว่า
คำที่เขาบอกผมคือ “อยากเป็นมือใหม่ไปตลอด” แค่อยากออกไปขยับตัว ดูวิว เห็นที่โล่งๆ สบายๆ แค่นั้นแหละ
ผ่านมาสองเดือนนี่ก็ได้พาแฟนมาปั่น 4 ครั้งแล้ว
ในมุมผมเอง พามือใหม่มาปั่นนี่ก็สนุกดีไปอีกแบบ และมันทำให้เห็นว่าช่วงเย็นที่สนาม จสมรจ นี่มีผู้หญิงมาปั่นจักรยานเยอะมาก ซึ่งเป็นเรื่องดีทีเดียวครับ เพราะแต่ก่อนกีฬานี้จะมีแต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่
สัปดาห์นี้ก็ PM2.5 ลงหนักอีกแล้ว ต้องงดไปอีก นี่ก็งอแงอยากไปปั่นยิ่งกว่าผมอีก
ขอให้คำพูดที่ว่าเธอไม่อยากได้จักรยานใหม่เป็นจริงไปตลอด ไม่งั้นงานเข้าแน่ๆ 😂
แต่ถึงจะต้องงอกรถใหม่ก็ไม่เป็นไร ตอนนี้แค่ได้ไปทำกิจกรรมที่เราชอบ กับคนที่เรารัก ชีวิตจะต้องการอะไรมากกว่านี้อีกล่ะค้าบ 🤲
